αφιερωμένο στην Αγγελική, τη μακρινή πιστή μου φίλη,
δική της επιλογή για τα σημερινά γενέθλια της
Οpen Window by Pierre Bonnard
φιλώ τα ματωμένα σου ίχνη
το δάκρυ του αγώνα σου
τολμώ ν' αγγίσω αγάπη
καθώς μέσα στα μάτια μου
γεννιέσαι κι αναδύεσαι
και λούζεσαι στις ίδιες τις αχτίδες σου
μύριες και μια καθώς συνθέτεις
ανίδωτες τις αποχρώσεις του φωτός
καθώς μες στης παλάμης μου
τις άγριες χαραγματιές
κυκλοφορείς και ανασαίνεις
μα πώς να καταλάβουν οι νεκροί
το χνώτο της μεγάλης παγωνιάς
το αίμα που ανάβει σαν φωτιά
τα χίλια μυστικά που δεν καταχωρούνται
στη μάταιη περιπλάνησή τους
αχ πώς να καταλάβουν οι νεκροί
τον τρόμο του θανάτου
το δάκρυ του αγώνα σου
τολμώ ν' αγγίσω αγάπη
καθώς μέσα στα μάτια μου
γεννιέσαι κι αναδύεσαι
και λούζεσαι στις ίδιες τις αχτίδες σου
μύριες και μια καθώς συνθέτεις
ανίδωτες τις αποχρώσεις του φωτός
καθώς μες στης παλάμης μου
τις άγριες χαραγματιές
κυκλοφορείς και ανασαίνεις
μα πώς να καταλάβουν οι νεκροί
το χνώτο της μεγάλης παγωνιάς
το αίμα που ανάβει σαν φωτιά
τα χίλια μυστικά που δεν καταχωρούνται
στη μάταιη περιπλάνησή τους
αχ πώς να καταλάβουν οι νεκροί
τον τρόμο του θανάτου
Τόλης Νικηφόρου
από τη συλλογή Το μαγικό χαλί, 1980
Αναρτήσεις
7 σχόλια:
Σ' ευχαριστώ, Τόλη, για τις ευχές, την αφιέρωση και πιο πολύ απ' όλα γιατί από τη συνεργασία μας μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα τον μαγικό κόσμο της ποίησης.
Κι εγώ σ' ευχαριστώ για την αρμονική συνεργασία μας και για την έμπρακτη απόδειξη της φιλίας σου, Αγγελική.
Πάντως, θα πρέπει να πούμε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ανάξιοι της αγάπης. Την εμπλέκουν σε διάφορους υπολογισμούς, επιδιώκουν πρακτικά ωφέλη, λες και πρόκειται για επαγγελματική σύμβαση, την κουρελιάζουν με κάθε τρόπο.
Ακόμη και την ίδια τη στιγμή που προφέρουν το όνομά της, είναι έτοιμοι να πηδήξουν στο κρεβάτι του άλλου. Με κάθε πιθανή και απίθανη δικαιολογία. Τέτοια ευτέλεια.
Σύμφωνα με αυτό που λες, οι άνθρωποι αυτοί απλά δεν αγαπούν. Θέλουν μόνο να ικανοποιήσουν την ματαιοδοξία τους. Όταν αγαπάς πραγματικά, δίνεις αγάπη και έτσι παίρνεις αγάπη. Το να έχεις οποιαδήποτε απαίτηση, αναιρεί το συναίσθημα, δηλαδή να αναιρεί την αγάπη.
Συμφωνούμε απόλυτα. Και μαζί μας θα συμφωνήσει, είμαι βέβαιος, και οποιοσδήποτε άνθρωπος έχει αγαπήσει αληθινά.
Συχνά όμως καταφέρνουν να πείθουν, να εξαπατούν, τον ίδιο τους τον εαυτό πρώτα. Λόγια, υποσχέσεις, όρκοι, χωρίς κανένα αντίκρυσμα. Τι κωμωδία !
Εγώ δεν βρίσκω ότι πρόκειται για κωμωδία. Μάλλον είναι για τραγωδία γι αυτούς που ξεγελούν τον εαυτό τους, νομίζοντας πως αγαπούν.
Ζουν μέσα στο ψέμα, ανικανοποίητοι, δυστυχισμένοι, επειδή δεν βρίσκουν την ανταπόκριση που νομίζουν ότι επιθυμούν.
Δεν θυμάμαι τώρα ποιος φιλόσοφος είχε πει ότι, για τον άνθρωπο που αισθάνεται, ο κόσμος είναι μια τραγωδία, για τον άνθρωπο που σκέφτεται μια κωμωδία. Το νόμισμα αυτό έχει πολλές όψεις και κανείς δεν είναι μονοδιάστατος.
Πάντως, σ' εμένα κυριαρχεί πάντοτε το συναίσθημα με τα γνωστά θλιβερά αποτελέσματα.
Δημοσίευση σχολίου