Πόθος

Πρηνής και με ζάχαρη στα χείλη ξαπλώθηκε στο φωτεινό
στεφάνι της αγάπης. Η κλήσις δεν άργησε να εισακουσθή.
Την πήραν πρώτα δυο πουλιά έπειτα τα σύρματα του
πονετικού ραδιουργήματος και τέλος την πήραν πέντε
πετεινοί που μοιάζαν με άλογα πεπαιδευμένα και την
ακούμπησαν μεταξύ των σκελών της. Η ανταπόκρισις
των ξένων συστατικών εχάθη και με λαχτάρα με φύκια
μυρωδάτα και με σπινθηροβόλους στεναγμούς ήρθε
αχαλιναγώγητη και παστρικιά σαν ουσιαστική και σύντονη
νεφέλη. Τώρα λέγουν και τους δύο Μερόπη.

Ανδρέας Εμπειρίκος
από τη συλλογή Υψικάμινος, 1935