Κι εκεί λοιπόν που αναρωτιέμαι ανήσυχος

Woman on balcony by Jorge Lacoste

πώς βρέθηκα να περπατώ, βράδυ θαμπό και βουρκωμένο -
με τόση ορφάνια, τόση θλίψη μέσα μου - σ' αυτό το γκρίζο
κι άδεντρο τοπίο, προβάλλει εμπρός μου πάμφωτο το σπίτι.
Διώροφο, παλιό, πέτρινο κτίσμα, που πρώτη μου φορά το
συναντώ. Πέφτει χιονόνερο έξω κι απορώ που βλέπω στο
μπαλκόνι τη μητέρα μου, γυναίκα πάντοτε θλιμμένη και
σεμνή, τώρα χαρούμενη κι εντυπωσιακή, πολύ πιο νέα
απ' τον καιρό που πέθανε, φορώντας ρούχα καλοκαιρινά,
να με καλεί χειρονομώντας ν' ανεβώ
καθώς φωνές και γέλια ακούγονται από μέσα

και στο πικ-απ ένα ταγκό στη διαπασών.

Ορέστης Αλεξάκης
από τη συλλογή Θίασος στην εξέδρα, 2006