Κάποτε τους νεκρούς μας βλέπουμε ορθούς
να φωσφορίζουν, όνειρα λευκά
διάφανα της νύχτας ξωτικά,
πού γαληνεύουν σε γαλάζιους βυθούς
ακούμε να μας προσκαλούν με απαλή φωνή
στ’ αφτιά πνοή αέρα σιγανού
ή θρόισμα των δένδρων του βουνού
κι αναρωτιόμαστε αν είναι οιωνοί
τους βλέπουμε άλλοτε σ’ αστερινό ουρανό
τρεμουλιαστά ματάκια, να κοιτούν
ή τρελλά πουλιά, που αναζητούν
ξερό κλαδί κι υπομονεύουν τον ανθό
κάποτε οι νεκροί έρχονται άγγελοι λευκοί
με
βλέμμα άδολο, μικρού παιδιού
ή μ’ ουρλιαχτό ετοιμοθάνατου γατιού
δικοί τους είμαστε άγγελοι, οι σπλαχνικοί
Σοφία Πόταρη
από τη συλλογή Ασφόδελοι και Κυπάρισσοι, 2007
ποιήματα και θρήνοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου