Είτε σαν χρυσαλίδα διάφανη που αδημονεί ν' αφήσει το μεταξένιο λίκνο είτε χνουδάτος νεοσσός αρκούντως φοβισμένος του σκοταδιού το τσόφλι θρυμματίζοντας πάντα ως πλάσμα φτερωτό λογίζεται το ποίημα.
Ελένη Κοφτερού από τη συλλογή Μια θλίψη Απρίλης, 2018
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή