όλα τελειώνουν κάποτε

το ανεπαίσθητο άρωμα της προσμονής/ τα βήματά της στη γωνιά του δρόμου/ ένα τρέμουλο στα γόνατα/ η απόλυτη εγκατάλειψη στην αγκαλιά του// ............................................................................ όλα τελειώνουν κάποτε/ στα μάτια η εξαίσια λάμψη/ στα χείλη ή στο μολύβι/ η μεγάλη αγάπη/ το κάθε τι που ήταν για πάντα// ............................................................................ όλα φθείρονται/ όλα προδίδονται/ όλα τελειώνουν κάποτε// ............................................................................ και μένει απορημένη/ βουβή και δακρυσμένη/ πάνω από τα ερείπια/ η ψυχή/ μονάχα αυτή/ που πίστεψε βαθιά/ κι αρνείται απελπισμένα/ τη νομοτέλεια του θανάτου// ............................................................................ Τόλης Νικηφόρου από τη συλλογή Ανώνυμοι, 2021