Μας θέλουνε να είμαστε πάντα
απαλές και λευκότατες.
Να παραμένουμε μονίμως
σε μια κατάσταση άσηπτης
τρυφερότητας
τα χείλη μας να στάζουν
λόγια μελωμένα
ανακατωμένα με χνούδια
στα χέρια να κρατάμε με στοργή
τα χαλινάρια
σαν έφηβες έφιπποι
που καλπάζουνε τα πρωινά
να ξεπεζεύουμε
από της νύχτας τη σάρκα
υπό το φως το άσπιλο
ν' ακούμε με ώτα ανοιχτά
κι ύστερα να φοράμε
τη μητρική ποδιά
πάνω της να σφουγγίζουνε
τους πόθους τους
όλα τ' αρσενικά παιδιά.
Μας θέλουνε να είμαστε πάντοτε
αβρές κι ευλαβικές
σε υπολειτουργία
ολοστρόγγυλες
να μην κόβουν τα μαχαίρια μας
τα σώματά μας
να μην έχουνε αιχμές
τα λόγια μας να μην πληγώνουνε ποτές.
Να ματώνουμε περιοδικά μονάχες.
Σοφία Περδίκη
από τη συλλογή Το αιώνιο αίνιγμα, 2020
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Η Σοφία Περδίκη γεννήθηκε, ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στη σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών «Βακαλό» και στη Σχολή Καλών Τεχνών του Saint-Étienne». Το εικαστικό της έργο έχει παρουσιαστεί σε ατομικές και σε ομαδικές εκθέσεις. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά, στον συλλογικό τόμο της ομάδας CRAFT (μικρές εκδόσεις, 2015) και στην περιοδική ανθολογία πεζού και ποιητικού λόγου diP generation (Θράκα, 2016 και Μανδραγόρας, 2017). Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή «Το αιώνιο αίνιγμα» (Κίχλη, 2020)
Ιστοσελίδα: Στη μεγάλη πόλη των λέξεων – sofiaperdiki.wordpress.com
Δημοσίευση σχολίου