Της είχαν μάθει να στρογγυλεύει τις λέξεις.
Να τρίβει την εσωτερική τους πλευρά
γερά με γυαλόχαρτα
ώσπου να φύγουν τα μαύρα τους μελάνια.
Κάθε στοιχείο ζωντανό
έπρεπε να πάψει πια να σπαρταρά
και η πιο ανώδυνη έκφραση
ν' ανέλθει στην επιφάνεια.
Μετά ξέπλενε όλα τα νοήματα
με καθαρό οινόπνευμα.
Τα άπλωνε στον ήλιο σε σινί
ν' αποξηρανθούν καλά
το χνούδι τους να αποκτήσει
εκείνη την υφή
την κοινώς αποδεκτή
που όταν ανακατεύεται
με της σιωπής το γάλα
φουσκώνει αργά μες στα σωθικά.
Της είχαν μάθει να μη λέει πολλά
και πώς να βγάζει εγγαστρίμυθα
τον στεναγμό απ' το στόμα
σαν να 'τανε καπνού τουλύπα.
Σοφία Περδίκη
από τη συλλογή Το αιώνιο αίνιγμα, 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου