Πανσέληνος Ι

Ετούτη η Πανσέληνος από αίμα
ενύπνιο αξεδιάλυτο σαν μοίρα
τις άκρες των δαχτύλων μου ματώνει
καθώς βυθίζομαι στο νόστο

Όπως όταν κόβεται η ζωή στα δυό
και δεν το νιώθεις Τόσο βαθιά μέσα
στη νύχτα ταξιδεύεις

Aμίλητους μας χώνεψε η σιωπή των βράχων∙
ο δρόμος των νεκρών όταν ακόμη ζωντανοί
κοιτάξαμε σπασμένες πυξίδες

τα όνειρά μας

Εύα Μοδινού
από τη συλλογή Η ηλικία της πέτρας, 2017