tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post4388491412348909881..comments2023-03-27T17:13:53.947+03:00Comments on Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται: Η ΤΡΙΚΥΜΙΑ του Πρόσπερο (απόσπασμα 2)Unknownnoreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-85287982623498064612009-04-09T20:52:00.000+03:002009-04-09T20:52:00.000+03:00Και πάλι να ευχαριστήσω τη Τζούλια για τις ωραίες ...Και πάλι να ευχαριστήσω τη Τζούλια για τις ωραίες της εικόνες που εναρμονίζονται με το πνεύμα των ποιημάτων. <BR/><BR/>«Θεέ μου, φύλαγέ με από τους φίλους μου γιατί από τους εχθρούς μου ξέρω να φυλαχτώ και μόνος μου», έτσι Λίνα; <BR/><BR/>Νομίζω ότι ο προδομένος αισθάνεται στην αρχή οργή και απελπισία, αηδία, κάνει μετά σπασμωδικές κινήσεις και, με την πάροδο του χρόνου, γαληνεύει. Με την πάροδο του χρόνου, το πάθος του μετατρέπεται σε αδιαφορία, σε μια παγερή αδιαφορία. Ξέρει πια να σταθμίσει σωστά την αναξιότητα, την ευτέλεια του προδότη. Το σκουπίδι με τα σκουπίδια κι εκείνος στον δικό του κόσμο. Ξένος.Poethttps://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-74097138849282059622009-04-09T14:35:00.000+03:002009-04-09T14:35:00.000+03:00«Πάθη ολιγόλεπτα, πολύχρονα. Σβησμένα, ανακυκλούμε...«Πάθη ολιγόλεπτα, πολύχρονα. Σβησμένα, ανακυκλούμενα»<BR/><BR/>και<BR/><BR/>«Μια-μια βγάζε τις μάσκες,...»<BR/><BR/>Όταν οι μάσκες βγαίνουν, αναρωτιόμαστε για τα πάθη που νιώσαμε...Αγγελικούλαhttps://www.blogger.com/profile/08396938885581178078noreply@blogger.com