Χαρακιά στο πέλμα παιδιού οχτώ χρονώ

(artwork by Julia Fortouni)

Σκόνταψα σε χαρακιά
μικρού πέλματος.
Παραλίγο να σαρώσω πλήθος
ημερών που κατοικούσαν μέσα.
Ίσκιος ύποπτος πεθαμένης ιτιάς
κουνήθηκε στο χώμα.
"Δικό σου είναι"
μου μίλησε η φωνή μου
βουρκωμένη.
Αμέσως φανήκανε
πέντε έξι εφτά
ίσαμε οχτώ χρονώ παιδιά.
Η κυρία Αριάθθη
καθόταν στην καρέκλα της
και μας κοιτούσε.
Στα πόδια της είχε μαζευτεί
η αυλή της.

Ένας κόκορας
τσιμπολογούσε το τσιμέντο.


Ρωξάνη Νικολάου
από την ανέκδοτη συλλογή 
Ψεύτης ύπνος, Ενότητα Η μελαγχολία των κλαδιών