Ποίηση

painting: Huan Miro

τώρα μόνον με αίμα
γράφεται η ποίηση
καθαρό κόκκινο αίμα
που διορθώνει τα λάθη

Κατερίνα Κούσουλα
από τη συλλογή Βαθύ κανάλι, 2013

Τρυφερότητα

painting : Alfred Gokcel

όταν σε σκέπτομαι
θέλω να νιώσω

να χαϊδέψω απαλά
τη ρυτίδα που φαντάζομαι
να στεφανώνει το φρύδι
τη γεύση να δοκιμάσω από τον ιδρώτα
που έτρεξε στο αυλάκι
του λαιμού
λίμνασε στη γούβα του σφυγμού.
με τις παλάμες
να ανιχνεύσω τα τοπία της πλάτης
να καταλάβω πότε και πού
πέσαν οι κεραυνοί

Κατερίνα Κούσουλα
από τη συλλογή Βαθύ κανάλι, 2013

Θέλω

painting by E. Munch


θέλω να είμαι σε σένα μέσα
μαύρο σπόρι στα σπλάχνα σου
κόμπος ιδρώτα στο παγωμένο σου μέτωπο
το ρίγος που δεν ορίζεις

τέτοιος έρωτας θα είμαι εγώ για σένα
πληρωμή του άκρατου εγωισμού σου
τιμωρία της σκληρής σου εγωπάθειας
κάθε σου απρέπειας η δικαίωση
κάθε φόβου σου η επιβεβαίωση

τέτοιος έρωτας θα είμαι για σένα
που να μην τον ευχόσουν ποτέ
που να μην του ξεφεύγεις
όσο κι αν παλέψεις
με τα δόντια σκίζοντάς τον
ακόμα και τότε
τα κομμάτια του
κορδέλες σου και σάβανα.

Κατερίνα Κούσουλα
από τη συλλογή Βαθύ κανάλι, 2013

Εάν έρθεις

art by David Spyker


εάν έρθεις να ξέρεις
δεν το ζήτησα

δεν ήμουν εγώ
που έγραψα μήνυμα
στο πέλαγο
έρωτες πριν

κι αν βρεθείς
στο κατώφλι μου
κοίτα από το παράθυρο -
θα δεις την απουσία μου

απόλυτη σαν άρνηση
αθόρυβη σα σκοτάδι

Κατερίνα Κούσουλα
από τη συλλογή Βαθύ κανάλι, 2013

the end

εκείνη τη νύχτα έπρεπε
να σκεπάσω τους καθρέφτες με λευκά σεντόνια
να σκουπίσω τα ίχνη μου στο πόμολο της πόρτας
να σφαλίσω τα παράθυρα
απ' έξω να μείνει η θαλασσινή αύρα
να εκτρέψω τον καταρράκτη οπυ έβγαινε απ' το κάδρο
να μη σχηματιστεί η λιμνούλα με τα νούφαρα
στο σαλόνι μας
ν' αφήσω τον κύκνο να δραπετεύσει απ΄το φωταγωγό

εκείνη τη νύχτα έπρεπε
να καθίσω δίπλα σου στον καναπέ
στο ξέφωτο του δάσους μας
με κείνη τη χελώνα να σέρνεται στα πόδια μας
την ώρα που έβλεπες τις ειδήσεις
τ' όνομά μου και τη φωτογραφία μου στους εκλιπόντες
να σου δώσω ένα φιλί στο μάγουλο και να σου πω
«μη φοβάσαι
δεν είμαι νεκρή
απλώς σε προετοιμάζω για το χαμό μου»

δεν πρόλαβα
πάντα έρχεται πιο γρήγορα
πάντα πιο αιφνίδιο
το τέλος

Τζούλια Φορτούνη
από τη συλλογή Φυσικό αντίδοτο, 2013

κανείς δεν πέθανε

κι ας κλείστηκαν στα σπίτια τους
τα όνειρα απόψε
κι ας σκέπασαν με σεντόνια λευκά
όλους τους καθρέφτες

κανείς δεν πέθανε
στο πιάνο μια μικρή αράχνη
ακόμη πηγαινοέρχεται
κι απ' έξω στο χαλάκι της εξώπορτας
αυτή η σκύλα η αναμονή
γλείφει το ρόπτρο

όταν δεν μπορείς άλλο πια
να περιμένεις
τότε μόνο πενθείς
το χρόνο που χάθηκε
το χρόνο που δεν ήρθε

κανείς δεν πέθανε
κι ας μοιρολογούν οι λέξεις
μικρές και ανεπαίσθητες οι κηδείες
των μεγάλων ελπίδων

σαν βεγγαλικά αστράφτουν για λίγο
στην απόλυτη κυριαρχία της νύχτας

σαν το πολύ που χάνεται στην
αμετάκλητη επιβολή του ελάχιστου

Τζούλια Φορτούνη
από τη συλλογή Φυσικό αντίδοτο, 2013

αυτόματη φωτογραφία

κάθε ποίημα
είναι μια φωτογραφία
σ' ένα τοπίο λυπημένο
κάπου στην εξοχή
ή δίπλα στη θάλασσα

ένα τραπέζι της γιορτής
όπου όλα έχουν τελειώσει
όλοι έχουν φύγει
μετά από μια ξαφνική βροχή

μένουν τα σημάδια του κραγιόν
στις δαντελένιες πετσέτες
και στα κρυστάλλινα ποτήρια

και οι λέξεις
που σπάζουν σε στιγμές
το φόντο της ανυπαρξίας

κάθε ποίημα είναι μια φωτογραφία
μια φύση νεκρή
προοπτικές και φωτισμός του δειλινού
μ' ένα μόνο κλικ
στο σκοτεινό θάλαμο της μνήμης

κι εσύ ήλιος φωτεινός
μπαίνεις αυθαίρετα
στο πλάνο της ζωής μου

ουράνιο τόξο
καταλύεις όλα τα βροχερά τοπία
χαμογελάς
και να ...
αυτόματη η φωτογραφία

Τζούλια Φορτούνη
από τη συλλογή Φυσική αντίδοτο, 2013