επικινδύνως

ζούμε σ' ένα παράξενο ενυδρείο
γεμάτο λέξεις και χρυσόψαρα
που πηγαινοέρχονται
μας μιλούν και μας χαιρετούν
λες και γνωριζόμαστε από παλιά
από ναυάγια άλλα

σ' ένα υποβρύχιο ζούμε
έξω από το φινιστρίνι μας
ενεδρεύουν τα μγάλα κήτη

τίποτα δεν ανιχνεύει τις προθέσεις τους
τις άναρθρες κραυγές τους δεν ακούμε
εμείς κι αυτά
συγκατοικούμε παράλληλα

ώσπου να σπάσει η γυάλα
κι ό,τι είναι έξω
εντός μας να βρεθεί

κι όλες οι λέξεις
και τα τιμαλφή μας
στο στόμα του κήτους

Τζούλια Φορτούνη
από τη συλλογή Φυσικό αντίδοτο, 2013

μαθητεία

Κύριε, εσύ γνωρίζεις τα όνειρά μου
καθώς αμετανόητα αιωρούνται στο διάστημα
απρόσιτοι πλανήτες, ακατοίκητοι

τι κι αν χρόνια στα σκοτάδια σου μαθήτευσα
αν χρόνια μ' έμαθες ν' ανάβω σαν φωτιά
κι έτσι καλύτερα τον κόσμο σου να βλέπω

αν τύλιγα τους φόβους μου τις νύχτες
σκίζοντας επιδέσμους απ΄τ' ανοιχτό γαλάζιο σου
αν τις ρωγμές μου μάτιζα
με σύννεφα από τη δύση του ήλιου σου

ποτέ το κόκκινο των λαθών μου δεν κατάλαβε
την ορθογραφία των άστρων σου
ο τόπος και ο χρόνος σου
όριζαν τελεσίδικα το αδύνατο

Κύριε, ούτε μια στάλα έλεος
δεν έκρυψες στη ξηλωμένες τσέπες μου
ούτε ένα χάδι σου δεν γλύκανε
τα κουρασμένα μάτια μου
κι απέμεινε η ζωή μου
ένα λάθος στον επίγειο ισολογισμό σου

Κύριε, τόσο κοντά και μακριά
πώς να στηρίξω τη σκαλωσιά του ονείρου
στα πολυψήφια μηδενικά των άστρων σου;

Τζούλια Φορτούνη
από τη συλλογή Φυσικό αντίδοτο, 2013

birth mark

( artwork by Judith Kindler)
μια ρωγμή σχηματίστηκε
και πέρασα σχεδόν άθικτη
μέσα από τη φλεγόμενη βάτο

μ' ένα μικρό σημάδι στον αριστερό γοφό
και μελανά τα χείλη
δεν ξέρω αν ήταν η Λάχεσις ή η Κλωθώ
που μ' έσωσε από την καταιγίδα

η Άτροπος όμως σίγουρα
ήταν αυτή που επέβαλε
οριστικά και αμετάκλητα
τις δέκα πληγές του Φαραώ
και γλίτωσε η ζωή μου

αλλά εσένα
ποιος σε όρισε
και έγινες
η πιο δικιά μου μοίρα
το μαγικό ραβδί
ο από μηχανής θεός
η ελάχιστη αποζημίωση
της πιο μεγάλης περιπέτειας

το «μ» αμετανόητο
στη μέση του Νοέμβρη

Τζούλια Φορτούνη
από τη συλλογή Φυσικό αντίδοτο, 2013

τις Κυριακές το απόγευμα

Και ξαφνικά το απόγευμα της Κυριακής
Με πιάνει μια αδέσποτη λύπη
Γιατί τι άλλο είναι
Αυτό το παρδαλό σκυλί
Που γλείφεται από το πρωί στα πόδια μου
Και που δεν νοιάζεται για τα ψέματα
Για τις μεγάλες υποσχέσεις
Για τις κραυγές των ειδήσεων
Αλλά γαυγίζει αλλόκοτα
Μες στης αργίας την αβάσταχτη νωθρότητα
Καθώς μουδιάζω ολόκληρη
Από μία και μοναδική αλήθεια

Γιατί είσαι αλήθεια καθολική
Μες στα ψέματα που σε χλωμιάζουν
Απρόβλεπτη λύπη
Σαν της Κυριακής το απόγευμα
Απαστράπτον δέος
Που σιχτιρίζει το βέβαιο
Κι ας αιωρείται το σύνηθες
Και ας αντιδρούν τα λόγια
Κι ας ξεβολεύονται οι σκέψεις
Ολόκληρη την εβδομάδα

Εγώ για σένα πάντα έτσι θ' αλυχτώ
Τις Κυριακές το απόγευμα

Τζούλια Φορτούνη
από τη συλλογή Φυσικό αντίδοτο, 2013